یاباب الحوائج موسی بن جعفر(ع) :

 آنقدر روضه ی در خواند که بعد از مرگش

 بدنش رابه روی تخته ی در می بردند...

یا باب الحوائج

اي وجودت مطلع الانوار يا موسي ابن جعفر

اي جلالت برتر از گفتار يا موسي ابن جعفر

اي رواقت کعبه دل وي حريمت طور سينا

اي هزاران موسيت زوار يا موسي ابن جعفر

نيست آن قدرم که گردم زائر صحن و سرايت

خاک زوارت مرا بشمار يا موسي ابن جعفر

هديه هر کس از براي يار آرد گوهري را

اين من و اين چشم گوهر بار يا موسي ابن جعفر

کي شود دور ضريحت گردم و گريم برايت

با دلي سوزان و حالي زار يا موسي ابن جعفر

شهادت امام موسی کاظم ،باب الحوائج تسلیت باد

احادیث گهربار امام هادی (ع)

بفهمی نفهمی روزهای غیبت از همان روزها شروع شد.
همان روزها که دوست می آمد و خیره می شد به خانه ی محبوب دهم و راهی برای سلام کردن هم نداشت.
همان روزها که امام چشم در چشم پیروانش می شد و سرش را می انداخت پائین و اشاره می کرد که «آشنایی نده!» همان روزهایی که امام می نشست پشت پرده و حرف می زد، دوستانش فقط صدایش را می شنیدند.
همان روزهای رونق ارتباط های پنهانی، شبکه های مخفی، نماینده ها، وکلا...

راستش را بخواهی خواست خدا این بود...
خواست او هم!
خدا می خواست مردم، ناگهانی درد سنگین غیبت را به دوش نکشند.
می خواست مردم آرام آرام به نبودن امام عادت کنند،
به رنج ندیدنش،
به زهر تنهایی...
چه زود عادت کردیم...

می گفتم!
اگر امام هادی (ع) نبود،
و راز نگهداریش،
و پرده پوشیش،
اکنون
نه پرده ی غیبتی مانده بود و
نه موعودی...

آجرک الله یا صاحب الزمان

خاک مَحرم بود

از آن روز که رسول رحمت(صلّي اللَّه عليه و آله و سلّم) علی(علیه السلام) را

خفته بر خاک دیده و «ابوتراب»ش خوانده بود،

حکایتی داشت فاطمه(سلام الله علیها) با این خاک...

همراز بوتراب شدن، کاری بود که بانوی جهانیان،

خوب بلد بود. نشان به آن نشان که بعد از فاطمه(سلام الله علیها)

امیر تنهای کوفه هم سخن «چاه» بود...

بقیه در ادامه مطلب