«جعفر» از فرزندان حضرت هادي‏ عليه السلام معروف به «ابوالکراين» از مدعيان امامت بود. وي پس از شهادت برادرش امام حسن عسکري‏ عليه السلام، دعوي امامت کرد و از اين رو به کذّاب (دروغگو) شهرت يافت.بدون شک انحراف جعفر از خط پدران معصومش، نه به علت اهمال پدر در تربيت وي بود و نه به جهت محيطي که در آن زندگي مي‏کرد! اين انحراف به علت همنشيني با بدکاران و منحرفان براي وي به وجود آمد و شکي نيست همنشين در انسان تأثير فراواني دارد.اوج انحرافات جعفر پس از شهادت امام حسن عسکري ‏عليه السلام صورت گرفت.

  ادعای امامت

  جعفر بعد از شهادت امام حسن عسکری و براي رسيدن به اين هدف خود، نقشه‏ هايي کشيد.

  اوّل خود را در معرض تسليت گويي مردم و تبريک بر امامت خود قرار داد.

  دوم خود را آماده اقامه نماز بر جنازه برادرش کرد تا بلکه از اين راه منصب رسمي (امامت) را به چنگ آورد.

  نقشه ديگر اين بود که دست به دامن دولت شد تا دولت او را به جاي برادرش گذاشته و زعامت شيعيان را به وي واگذار نمايد!

  اما در تمام اين نقشه‏ها شکست خورد و جز رسوايي، چيزي به دست نياورد.