در روایات بسیاری، از جمله روایاتی از خود حضرت علی(ع)، ایشان صاحب میسم معرفی شده اند.(1)
حضرت علی(ع) در حدیثی درباره ی کاری که دابة الارض انجام می دهند، فرمودند:
«...انگشتر را بر روى هر مؤمنى كه مى ‏گذارد، در جاى آن نوشته مى ‏شود: «اين مؤمن حقيقى است» و بر روى هر كافرى بگذارد، نوشته مى ‏شود: «اين كافر حقيقى است» تا جايى كه مؤمن صدا مى‏ زند: «واى بر تو اى كافر!» و كافر صدا مى ‏زند: «اى مؤمن خوشا به حالت! كاش امروز مثل تو بودم و به چنين رستگارى بزرگى نائل مى‏ آمدم.»[...] در چنین زمانی [به خاطر آنکه حجّت تمام می شود] درهای توبه بسته می گردد و ایمان کسی در آن زمان سودی به حالش ندارد...»(2)

1. حضرت علی(علیه السلام): «من از طرف خدا بهشت و دوزخ را قسمت مى ‏كنم، من فاروق اكبرم، من صاحب عصا و ميسم‏ هستم...» (كلينى، محمّد بن يعقوب، أصول الكافي، ترجمه كمره‏ اى، قم، چاپ سوم، 1375، ج‏2، ص: 111

2. راوندی، همان.