مشروب نخورند. حرير و خز نپوشند. در برابر سيم و زر سر فرود نياورند.

راه را بر کسي نبندند. راه را ناامن نکنند. گرد هم جنس بازي نگردند.

خوراکي را از گندم و جو انبار نکنند. به کم قناعت کنند. طرفدار پاکي باشند

و از پليدي گريزان باشند. به نيکي فرمان دهند و از زشتي‏ها باز دارند.

جامه‏ هاي خشن بپوشند. خاک را متکاي خود سازند. در راه خدا حق جهاد را ادا کنند و...».

او نيز در حق خود تعهد مي‏کند که:

«از راه آنان برود، جامه ‏اي مثل جامه آنها بپوشد. مرکبي همانند مرکب آنان سوار

شود و آن‏چنان‏که آنها خواهند، باشد... با کم راضي و قانع شود. زمين را

به ياري خدا پر از عدالت کند، آن‏چنان‏که پر از ستم شده است.

خدا را آن‏چنان‏که شايسته است بپرستد. براي خود دربان و نگاهبان اختيار نکند». [1] .

پی نوشت ها:
[1] منتخب الاثر، ص 469.