«سَفَط» در لغت يعني: جامه دان که به شکل جوال يا مانند کدوي خشک ميان تهي باشد، سبد جامه. («لغت نامه ي دهخدا»، ج 8، چاپ جديد، ص 12052)
در حديث طولاني مفضّل است که، امام صادق عليه السلام فرمود:
«تَرَکِه ي جميع پيغمبران، حتّي عصاي آدم (ع ) و آلت نجاري نوح (ع) و ترکه هود (ع )و صالح (ع) و مجموعه ي ابراهيم (ع )و صاع يوسف (ع )و مکيال شعيب (ع) و آينده ي او و عصاي موسي (ع) و تابوتي که در اوست، بقيّه ي آنچه ماند از آل موسي (ع) و آل هارون که ملائکه بر مي دارند و زره داوود (ع) و انگشتري سليمان (ع) و تاج او و رحل عيسي (ع) و ميراث جميع پيغمبران و مرسلان در يک «سَفَط» است.»
«علاوه بر اينها عصا، انگشتر، بُرد، زره، عمّامه، اسب، ناقه، استر، الاغ و شتر سواري رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلّم و مصحف اميرالمؤمنين (ع) هم در اين «سَفَط» قرار دارد». («نجم الثّاقب»، باب دوّم، ص 25)

ختم وصایت

در پشت حضرت مهدي (عج) علامتي مانند علامت پشت مبارک حضرت رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلّم است که آن را «ختم نبوّت» گويند، و شايد در آن حضرت اشاره به «ختم وصايّت» باشد.

(«منتهي الآمال»، باب 14، فصل 2، ويژگي 11)

استاد بزرگوار حاج شیخ عبد القائم شوشتری می فرمودند:

آخر الامر گره ی کار به دست خود امام زمان(عج) باز خواهد شد و در آخرین شب غیبت کبری،حضرت مهدی(عج) پس از اقامه ی نماز عشاء درکنار خانه ی کعبه ،سر به سجده می گذارند و تا صبح ذکر «أمَن یُجیبُ المُضظَرّ إذا دَعاهُ وَ یَکشِفَ السّوء»[1] را به طور مستمر می خواند.گویا قلب مبارک حضرت از این غیبت طولانی گرفته که تا اذان صبح این آیه شریفه را می خواند؛چرا که مضطر واقعی خود اوست.هنگام اذان صبح جبرئیل به خدمت حضرت می آید و سر مبارک حضرت را از سجده بر می دارد و می گوید:«ای حجت خدا،از این حالت ملائکه ی الهی به گریه افتادند،برخیز که خداوند دعایت را مستجاب و فرج را امضاء نمود.»[2]

مولا بخوان تو آیه ی «أمَن یُجیب» را
زیرا که می رسد به اجابت دعای ﺗﻮ

1.نمل/ 62
2. به نقل از کتاب شریف نوائب الدهور، علامه میر جهانی و بحار الانوار، ج 51

پیراهن یوسف(ع) به چه کسی ارث رسید؟
 

طبق روایات بر جای مانده از معصومان (ع)، برخی پیامبران الهی ارثی داشته اند که آن را برای شخصی خاص به عنوان میراث بر جای گذاشته اند و از جمله آنها پیراهن حضرت یوسف (ع) است. مفضل بن عمر گفت: از حضرت صادق (ع) شنيدم مي فرمودند: «ميدانى پيراهن يوسف چه بود؟» من گفتم: نه! فرمودند: «وقتى آتش براى سوزاندن ابراهيم افروختند، جبرئيل آمد و آن پيراهن را آورد و بر او پوشانيد و تا آن را پوشيده بود گرما و سرما در وى اثر نمي كرد.

بقیه در ادامه مطلب

بیعت ‏نامه حضرت مهدي‏

در روايتي از اميرالمؤمنين علي‏ عليه السلام مفاد بيعت‏ نامه مردم و

حضرت مهدي‏ عليه السلام اين‏گونه مورد اشاره قرار گرفته است:

«... با او بيعت مي‏کنند که هرگز دزدي نکنند. مرتکب فحشا نشوند. مسلماني را دشنام ندهند.

خون کسي را به ناحق نريزند. به آبروي کسي لطمه نزنند. به خانه کسي هجوم نبرند.

کسي را به ناحق نزنند. طلا، نقره، گندم و جو ذخيره نکنند. مال يتيم نخورند.

در مورد چيزي که يقين ندارند، گواهي ندهند.مسجدي را خراب نکنند.

حضرت قائم (عج) بر پا کننده عدل و قسط در روي زمين خواهند بود.

نخستين نشانه عدل آن  حضرت اين است که سخنگويان حکومت او،

در مکّه، فرياد  مي زنند: «هر کس نماز فريضه خويش را،

در کنار حجر الاسود و محلّ طواف، خوانده است،

و اکنون مي خواهد نماز نافله بخواند، به کناري رود، تا

 حقّ کسي پايمال نگردد، و هر کس مي خواهد نماز فريضه

بخواند بيايد و بخواند».

(«الکافي»، ج 4، ص 427)

«بُراق»، شتر سواري رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلّم است. حضرت صاحب العصر (عج) هنگام ظهور و خروج به عنوان نشانه اي، آن را همراه خود خواهند داشت.
بُراق در سنت اسلامی، نام مرکبی آسمانی است که محمد پیامبر آیین اسلام در سفر شبانه خود معراج، مسیر بین مسجدالحرام در مکه تا مسجدالاقصی را با آن پیمود.^{[۲][۳][۴][۵][۶]} 
گرچه در جزئیات موضوع و توصیفات ظاهری آن اختلاف بسیار است. در بیشتر روایات، جانوری سپیدرنگ با جثه‌ای میان اَسَتر و درازگوش توصیف گشته که نزدیک رانهایش دو بال داشته، و در هر گام به اندازه میدان دید خود پیش می‌رفته‌است. در برخی روایت‌ها، براق مرکوب پیامبران دیگر به ویژه ابراهیم نیز بوده‌است.^[۲]

6. • دین آغداشلو، مجله بخارا
   • 
     
   • بهرامیان ۱۳۸۱, pp. ۶۲۹-۶۳۰
   • 
     
   • براق در دانشنامه بریتانیکا
   • 
     
   • طارمی ۱۳۷۵, pp. ۶۱۱-۶۱۳
   • 
     
   • تفسیر نمونه؛ ص ۱۹
   • 
     
   ترجمه المیزان به نقل از تفسیر قمی؛ جلد ۲۵، صفحه ۱۴، نسخه چاپی، ۱۳۵۳

(«نجم الثاقب»، ص 125)

خطبه قیام

حضرت مهدي ‏عليه السلام پس از ظهور و قبل از قيام خطبه‏ اي ايراد خواهد کرد. امام باقرعليه السلام در اين باره مي‏فرمايد:
قائم در آن هنگام ظهور در مکه است. پشت به بيت ‏اللّه الحرام تکيه داده چنين ندا کند:
اي مردم! ما از خدا ياري مي ‏طلبيم و از مردمي که دعوت ما را اجابت کنند، ما اهل بيت پيامبرتان محمد هستيم و سزاوارترين مردم به خدا و به محمد صلي الله عليه وآله، هر که در مورد آدم با من محاجّه کند، بايد بداند که من نزديک‏ترين کس به آدمم. هر که درباره نوح با من به گفت‏ وگو بر خيزد، بداند که من سزاوارترين کسي به نوحم. هر که در زمينه ابراهيم با من الاحتجاج کند، بداند که شايسته ‏ترين مردمان به ابراهيمم.

ادامه در بقیه مطلب

سنگ حضرت موسی

امام باقر (ع) درباره این سنگ می‏فرماید:

چون حضرت قائم در مکه قیام کند و خواهد که متوجه کوفه شود منادیش فریاد کشد که کسی خوردنی و آشامیدنی همراه خود برندارد و سنگ حضرت  موسی (ع) که به وزن یک بار شتر است با آن حضرت است. در هر منزلی که فرود آیند، چشمه آبی از آن سنگ بجوشد که گرسنه را سیر و تشنه را سیراب کند و  همان سنگ توشه آنهاست تا هنگامی که در نجف به پشت کوفه فرود آیند. .

بقیه در ادامه مطلب

وظایف منتظران ...قسمت اخر

 4- رعایت ادب نسبت به یاد او

به اين‏که مؤمن، آن حضرت‏ (علیه السلام) را ياد نکند مگر با القاب شريف مبارکش، مانند:

حجّت

قائم، مهدي

صاحب الامر

صاحب الزمان

 و غير اين‏ها و ترک تصريح به نام شريف اصلي آن حضرت که اسم رسول خدا (صلّي اللَّه عليه و آله و سلّم) است.

شيخ صدوق ‏رحمه الله به سند صحيحي، از حضرت امام صادق‏ (علیه السلام) روايت کرده که فرمود:

«صاحب اين امر {حجّت از آل محمد} مردي است که هيچ کس با اسمش او را ياد نکند، مگر اين‏که کافر باشد»

شيخ کليني نيز به سند صحيحي اين خبر را چنين روايت نموده:

 «صاحب اين امر را کسي به نامش اسم نبرد مگر کافري»[1]

(کتاب مکیال المکارم فی فوائد دعا للقائم)

[1] اصول کافي، 333:1 باب در نهي از اسم ح 4.